ZAKOPANE

-Jeszcze tylko jeden dzień. ^^ - pisałam do mojej koleżanki. 

Po ośmiogodzinnej podróży, wysiadłam na przystanku ZAKOPANE. Czekałam na tą chwilę już od dawna. Nie urodziłam się w górach, a nawet nie mam tam rodzinny, ale czuję się tam jak w domu. Właśnie w tym miejscu przeżyłam swoje najpiękniejsze w chwile w dotychczasowych życiu. Spotkałam cudownych ludzi, wkroczyłam w dorosłe życie. Od kiedy pamiętam wolałam jeździć w góry. Wspinanie się na nie, pokazywało mi, że mogę więcej. Każda taka wspinaczka była nie tylko wysiłkiem fizycznym, ale także psychicznym. Ale zawsze miałam obok siebie kogoś kto mi mówił "dasz radę". W życiu pokonujemy cały czas swoje trasy wspinaczkowe. Nie zawsze zdobędziemy szczyt, czasami tak mało do niego zabraknie, a niekiedy spadniemy zanim rozpoczniemy wspinaczkę. 

Moim szczytem było spełnienie mojego marzenia. Uczestnictwa w Pucharze Świata w skokach w Zakopanym. Oczywiście musiałam na tę imprezę sama odłożyć finanse. Zbierałam, pracowałam i zdobyłam. I tak 18 stycznia znalazłam się pod skocznią razem z moją koleżanką. Czekałam ponad 2h aby znaleźć się u podnóża tego obiektu i obejrzeć ją z bliska. Czkałam, czekałam, czekałam. Aż w końcu zaczął się konkurs. Dopingowałam oczywiście naszych i mój ukochany naród "Niemcy". Pierwszy dzień zaliczam do udanych, ale to co się stało drugiego dnia przeszło moje oczekiwania.

Powiedziałam sobie, że w drugi dzień chcę zdobyć autografy moich ulubionych skoczków. Po konkursie udałam się pod bramki. Chyba wyróżniałam się z tłumu, byłam ubrana w niemiecką czapkę, szalik, trzymałam małą flagę Niemiec. Oczywiście za cel postawiłam sobie zdobycie podpisów całej reprezentacji Polski i Niemiec. Większość się udało. Ale wyobraźcie sobie co jeszcze mam: 

Tak, tak. Mam kwiatki. Richard Freitag rzucił je w moim kierunku i złapałam. Ha, warto było założyć niemieckie atrybuty. Większość tego nie zrozumie jak można się z tego cieszyć. Ale niektórzy lubią Brada Pitta inni Lewandowskiego ja uwielbiam skoczków niemieckich. Więc kurde, to było na prawdę mega. Napisze tak kolokwialnie. Mam autografy, mam zdjęcia, a nawet kwiaty. Cel został osiągnięty. A teraz przysiadam do książek. MATURA. 

Pieprzyć zasady.

Nie na widzę tej szkoły. Najchętniej rzuciłabym to wszystko. Tam panuje taka monotonia. Ludzie... Patrzą na mnie jak na kretyna, która co najwyżej będzie sprzątał ulice po liceum. Wszyscy tam uważają, że studia to podstawa. A ja.? Ja chcę zrobić coś szalonego. Coś co będę pamiętała na wieki. Wyjechać. Poznać inne kultury. A nie pchać się na pierwsze lepsze studia. Czasami mam już takie myśli, a może jednak zostać, skończyć te pieprzone studia, iść do pracy i wtedy dopiero zacząć robić to co się lubi. Wydaję mi się,  że nauczyciele też myślą, że wyląduje na kasie w biedronce lub kauflandzie. Szkoła, w której jestem jest to elitarna szkoła, do której ja kompletnie nie pasuje. Nie pasuje nawet do tego towarzystwa. Oni kochają naukę i chcą mieć poukładane życie, czyli studia-małżeństwo-praca-dzieci. To nie dla mnie. Nie lubię zasad. Za to uwielbiam je łamać. Czemu po maturze, nie wsiąść do samolotu linii Raynair i lecieć do Londynu, zostać tam przez kilka miesięcy pracując a już następnie przemieścić się do Nowego Jorku i być Au Pair? Czy to jest marnotrawstwo? Czy to jest zabawa?

To jest też doświadczenie. Doświadczenie, którego nie zdobędziemy podczas studiowania w PL. Wiele osób studiując jest skazana na pomoc od rodziców, a nawet czasami muszę sami pracować. Moi rodzice zapewne chcą żebym poszła na studia, ale dla nich to tak kolorowa wygląda. Oczywiście są przeciwni moim wyjazdom, ale nie chcą też mi ich zabraniać. Moje życie, moje decyzje. Sama będę za nie płacić w dalszym życiu. 

Brakuje mi tutaj mojej przyjaciółki, która mieszka 300 km ode mnie, jako jedyna rozumie mnie, bo ma podobne plany do moich. W sumie razem chcemy zrobić coś szalonego. Tutaj jestem z tym sama. Nawet nie chce mi się chodzić do tej szkoły, gdzie na okrągło słyszę MATURA. Dobra, ale my mamy jeszcze milion innych przedmiotów zbędnych do matury. PO CO? Grrrr.... Polski system edukacji. 

Mam nadzieje, że wszystko się powiedzie. Moje marzenie się spełnią. A oto moja lista postanowień marzeń noworocznych: 

1. Zdać maturę na zadowalający mnie wynik. 

2. Prowadzić zdrowy tryb życia, w tym ćwiczenia, dieta. Dzięki temu chcę stracić parę kilo na wadzę.

3. Jechać na Puchar Świata w skokach narciarskich. 

4.  Wyjechać do Londynu i Nowego Jorku.

5. Pojechać stopem do Hiszpanii. 

6. Spędzić weekend w Wiedniu. 

7. Uczyć się angielskiego systematyczniej. 

8. Być na koncercie Ellie Goulding. 

9. Jechać na Tomorrowland.

10. Nauczyć się pływać ---> wiem, wiem dziwne, że nie potrafię, ale niestety taki jest :)